ایران و خودکفایی در زمینه دارو
بر خلاف دوتای قبلی این بار دوره بارداری بسیار سختی رو تجربه کردم تا حدی که هنوز هم از نظر روحی و جسمی به شرایط نرمال برنگشتم.
حدود هفت ماهگی بارداری بود که آزمایشات نشون داد ذخیره آهنم به صفر رسیده و به یک متخصص خون ارجاع داده شدم.
دوازده آمپول ونوفر که سه تا سه تا باید داخل سرم تزریق میشدن نسخه ای بود که ایشون برام تجویز کرد.
ونوفرها رو که دیدم از روی بارکدشون متوجه شدم تولید کشور سوئیس هستند. متأسف شدم و آرزو کردم کشور عزیزمون در زمینه دارو هم به خودکفایی کامل برسه.
الحمدلله کشور ما در زمینه تولید دارو پیشرفت های فوق العاده ای داشته اما هنوز تا هدف نهایی راه زیادی هست.
**********
«ت*ک*م*ل*ه»
متأسفانه کم نیستند پزشکانی که باوجود داروی ایرانی، مشابه خارجیش رو به مریض هاشون سفارش می کنن.
برادرم به سفارش دکتر بخاطر مشکل دختر کوچولوش از داروی زادیتن(که خارجی هستش) استفاده می کرد که کمیاب بود و این اواخر نایاب شد. ناچار از مشابه داخلیش به نام کتوتیفن استفاده کرد. خیلی از ایرانیش راضی تر بود. می گفت نوع خارجی رو که دخترم میخورد همیشه در طول روز یک اعصاب خردی داشت اما الحمدلله نوع ایرانیش با همون اثر مثبت، دیگه اون اعصاب خردی رو هم برای بچه نداره.
